| [Klik op het fototoestel voor foto's] |
We mochten vandaag eens uitslapen, tot 7u30 nog wel. Haha. Ik was op mijn gewone uur, een uurtje ervoor, al wakker en kon niet meer slapen. Heb ijsdansen wel mee? Waar heb kleit gestreken en zonnig het maar door mijn hoofd. Uiteindelijks ronden we dan toch op, maakten ons klaar en ontbeten voor een laatste keer.
Uitschenken was in een minuutje gefixt, we mochten de kaart van de graag bijhouden om buiten te rijden.Makkelijk. We reden via de freeway naar de autocarrental en kregen direct de goedkeuring. Hij was de vuilste auto van allemaal in de rij. Echt helemaal onder het stof. En we hadden hem zelfs al eens afgewassen bij een tankstation. Maar dat gaf blijkbaar allemaal niks.
Via de shuttlebus waren we snel aan d einkomhal en daar stond helemaal niemand te wachten voor ons!
Dus op naar security. De elektronica moest niet uit de handbagage, vloeistoffen wel, schoenen en Trujillo uit. Rare combinatie. Toen ik zei dat ik een neurostimulator had vroeg ze of ik een pasje had. Eerste keer dat ze me dat effectief vragen. Maar ik had het gelukkig ervoor in mijn broekzak gestoken. Geen probleem, ze gingen het systeem voor mij dan even kalibreren. Geen idee wat dit betekent, maar ik moest een minuut ofzo wachten vooraleer ik door de poort mocht.
Op 30 minuten waren we al door alles heen. We gingen dan maar aanschuiven in de bijStarbucks. Toen het eindelijk aan ons was, wilde hij geen enkele betaalkaart aanvaarden. Ok, zonder koffie weg dan maar. Ik had net in de rij ook bericht gekregen dat mijn toelgewijzigd was. Ik had dus geen extra beenruimte meer en wegzagen niet meer bij elkaar, dus we waren gehaast om bij de gate te vragen wat er aan de hand was. Daar was nog niemand. Na een tijdje wel, maar die kon me niet helpen zei ze. Huh? Waaromsta je hier dan? Ik zag dat andere mensen een rijtje vormden bij diezelfde vrouw, dus ik ging ook maar weer erin. Toen zei ze me weer dat de vlucht een volle vlucht was en ze dus geen stoelen kon ruilen. Ik toonde m'n kaartje weer. Toen vroeg ze waarom we dat niet bij afgifte vd bagage al gemeld hadden. Maar toen was alles nog ok. We moesten onze boardingpassen tornen die we toen gekregen hadden. Inderdaad, we zaten naast elkaar. Toen begon ze te bellen. Ik was very upset volgens haar. Maar ze veranderde het weer meteen. Ze wist niet waarom het veranderd was, er was geen reden. Ja zeg. Ik snapte er niks meer van, maar we hadden tenminste onze plaatsen terug.
We vertrokken met een half uur vertraging omdat het vliegtuig te laat toegekomen was. En in Montréal zou dat nog langer zijn, daar kregen we al een melding van. Via Whatsappje konden we dat uit het vliegtuig aan Marie-Laure laten weten want zij komt ons weer halen. De vlucht was heelster, geen entertainment systeem. Iedereen keek opzij eigen toestel naar gedownloade zaken. Ik keek mijn serie the Baxters af die je enkel in US kon kijken op Prime. Luc keek een docu.
Slapen zat er niet echt in. We kregen ook geen eten, slechts 1 keer een drankje. Kon toch wel iets beter. Maar goed, we landden wel in Montréal.
Daar waren we direct door de douane, dat ging via zelfs zelfscanning. Daar zaten we dan, direct bij de gate met bijna geen winkels. We kochten een koffie en zetten ons neer. De tijd doorkomen met Social media. Maar niemand antwoordt... volgende keer toch kijken voor een rechtstreekse vlucht.
We vertrokken drie kwartier te laat. Nu hadden we wel onze gewone geboekte plaatsen maar veel andere mensen blijkbaar niet.
We kregen pasta na een tijdje met een flesje wijn, in d echoot dat we dan wat konden slapen. Dat heb ik d heel nacht geprobeerd, maar lukte weer niet. We keken allebei naar de film Napoleon, die wel erg lang duurde(2,5u!)
Als ontbijt kregen we een yoghurtje.
We kwamen toch mooi op tijd toe en onze bagage was als een van de eersten erbij. Marie-Laure en Luis kwamen ons ophalen en ml reed ons naar huis ook. Het was een fijn weerzien!
Morgen moeten e allebei werken, dat wordt even pittig, maar we hebben wel herinneringen aan een schitterende reis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten